یادداشت زینب شوندی

        خوش به حال سوره مهر که فاضلِ نظری را دارد! اصلا خوش‌به حال نوجوانی و جوانی من که نفس به نفسِ شعرهای او طی شد! هنوز یادم هست که اولین بار ، روی نیمکت ردیف اول کلاس، شادی اسحاقی‌نیا، هم کلاسی عزیزم، یکی از شعرهای فاضل نظری را خواند و من مبهوت و حیران اسم شاعرِ شاهکاری که شنیده بودم را از او پرسیدم. یادم هست شعر از کتاب ضد فاضل نظری بود. زنگ تفریح که خورد به اتفاق شادی از کتاب خانه مدرسه کتاب را امانت گرفتم. 
«نیست» مثل همه‌ی مجموعه شعرهای فاضل نظری، جهانی عاشقانه، فلسفی و عارفانه دارد.‌ در غزل‌هایش نمی‌توان بیتی پیدا کرد که اضافه باشد و این خاصیت قابل پیش بینی کتاب‌های نویسنده‌ای است که برای انتشار حریص نیست و سر وقت و حوصله و به معیار، کتاب منتشر می‌کند. 
نیست یک اندوهِ عاشقانه‌ی نجیب است که از شدت وقار و عمق و زیبایی‌اش، دوست نداری که به رغم اند‌وه سهمگینش پایان یابد. 
«نیست» از نظر من، از باقی مجموعه اشعار فاضل نظری، اندوهناک‌تر است و اگر تازه عاشق شده‌اید و احیانا خواستید به سیاق دیوان حافظ، به این کتاب تفألی بزنید، از الان بدانید که نتیجه خوب نیست؛ و شاعر این دیوان، حتی اتفاقی هم از وصل محقق شده‌ای، صحبت نمی‌کند.‌