{من مثل آتشم و او هوا... آتش برای زنده ماندن به هوا احتیاج دارد.}

دومین کاری بود که از یو نسبو خواندم. بعد از مطالعهٔ خون بر برف، به جهان داستانی او علاقمند شدم. خورشید نیمه‌شب به نوعی ادامهٔ خون بر برف است. البته شدت خون و خون‌ریزی‌هایش بسیار کمتر شده و نگاه‌های روان‌شناختی به شخصیت‌ها افزایش یافته. از طرفی نسبو، با زیرکی به برخی بنیادگرایی‌های مسیحیت نیز تاخته و با طعنه‌هایی که ضدقهرمان محبوب به کشیش کلیسا دارد، ماجرا را پیش می‌برد.
خون بر برف را بیشتر دوست داشتم و البته این کتاب را، هم.