یادداشت آتنا ثنائی فرد

        به‌نظرم کتابیه که به علت مجموعه‌ی داستان بودنش (در واقع، رمان نبودنش) بهش کم‌توجهی شده. داستان‌ها همگی توی‌ فضای بسیار تاریکی اتفاق می‌افتن؛ به‌طوری که حین خوندن‌شون مدام از خودم می‌پرسیدم: «یعنی واقعاً ممکنه انسان توی زندگی به همچنین جایگاهی برسه؟»
‌
شخصیت‌های کتاب آدم‌های ناامید و غمگینی‌ان که بی‌هدف به سمت مقصدی نامعلوم پرسه می‌زنن. خیلی‌هاشون خلاف‌کارن. به فساد اخلاقی شدیدی دچار شده‌ان. روابط‌شون از هم‌گسیخته‌است. خیلی‌هاشون نه شغل دارن و نه حتی خونه. الکلی‌ان، مواد مخدر مصرف می‌کنن. زندگی‌شون رو تباه کرده‌ن. ولی به‌نحوی نویسنده خوب داستان‌پردازی کرده و به مشکلات زندگی این آدم‌ها پرداخته که با همه‌ی این شخصیت‌های مطرود همدردی می‌کنیم و دردهاشون رو می‌فهمیم.
‌
از نظر ترجمه هم باید بگم خیلی قوی و خوب بود. همه‌ی داستان‌ها تقریباً موضوع و پرداخت جالبی داشتن. حتماً ارزش خوندن داره. داستان‌ها همگی خیلی کوتاهن و بیشتر از چندصفحه طول نمی‌کشن. و ضمناً همه‌ی داستان‌ها مربوط به یک ناحیه‌ی جغرافیایی‌ان و به همین علت بعضی داستان‌ها و شخصیت‌ها به‌هم مرتبطن.
‌
برای من تجربه‌ی خوبی بود. :)