یادداشت محمد رحمتی

        کتاب «چیزهای کوچکی مثل این‌ها» نوشتهٔ «کِلِر کیگِن» روایت‌گر زندگی شخصی به‌نام «بیل فرلانگ» است و هم‌زمان در پس‌زمینهٔ داستان به رویداد حقیقی رخت‌شوی‌خانهٔ مگدالن در ایرلند که تا سال ۱۹۹۶ فعالیت داشت و بعد تعطیل شد، می‌پردازد.
رخت‌شوی‌خانه‌هایی که زیرنظر صومعه‌ها بودند و کلیسای کاتولیک و دولت ایرلند با همکاری هم اداره و بودجه‌شان را تأمین می‌کردند. مدرسه‌‌هایی که به اصطلاح برای اصلاح‌و‌تربیت طراحی شده بودند؛ اما در واقع جایی بودند برای کار اجباری دختران و حبس زنانی که از سوی جامعه گناهکار شناخته و طرد می‌شدند.

«بیل» شخصیت اصلی این داستان ِبلند که حاصل رابطهٔ غیررسمی [نامشروع] مادر خدمتکارش است، از بدو تولد در خانهٔ [خانه‌ای که مادرش در آن خدمتکار بود] خانوم «ویلسون» زنی گشاده‌دست بزرگ شده و از حمایت‌های او بهره برده و حالا با همسر و دخترانش زندگی آبرومندی دست‌وپا کرده و صاحب کسب‌وکار خوبی است.

روایت با ظرافت و چیره‌دستی ِ«کِلِر کیگِن» براساس کهن الگوی ناجی -یعنی ارجاع به زندگی مسیح- پیش می‌رود و به متن عُمق ویژه‌ای می‌بخشد؛ آنگونه که «بیل» در هیئت «مسیح» ِناجی، بی‌آنکه ذی‌نفع و سودبَر باشد ْزندگی خود را به مخاطره می‌اندازد و در مقابل بی‌عدالتی ِحاکم ْظهور می‌کند و رنگی از اُمید را بر زندگی زنی می‌پاشد.

این رویداد از جایی آغاز می‌شود که «بیل» در میان روزمرگی‌ها، زمانی که برای انجام کار ْبه صومعهٔ محل زندگی‌اَش مراجعه می‌کند، با دیدن صحنه‌ای ناخوشایند ْمتوجهٔ ناعدالتی‌ای می‌شود که به‌وضوح یادآور گذشتهٔ مادر خودش است. با این اختلاف که مادرش زیر سایهٔ خانوم «ویلسون» ِرئوف‌وخوش‌قلب ْمزهٔ آسایش را چشیده. «بیل» که در مواجهه با بی‌عدالتی ذهن‌اَش درگیر شده، بر آن می‌شود با وجود مخالفت‌های همسرش و تمام خطرهای دیگری که زندگی خوب و سامان‌یافته‌اَش را تهدید می‌کند، بدون مصلحت‌اندیشی و در نظر گرفتن عاقبت، کاری را که تصور می‌کند عدالت حقیقی است، انجام دهد و می‌دهد.


دربارهٔ کیفیت ترجمهٔ اثر هم باید گفت: چون متن اصلی پیش‌ ِرو نیست، نمی‌توان قضاوت به‌جا و درستی داشت؛ اما متن روان و راحت‌خوان است؛ ناگفته نماند که این ترجمه با دیگر ترجمه‌های موجود در بازار قیاس نشده است.