یادداشت مریم کرمی

        از زبان زنِ داستانِ اسب چوبی:
ایمان دارم مادرها از قدرت کلماتشان هیچ نمی‌دانند. (کاش مادرها از قدرت کلماتشان خبر داشتند.)
مادرها نمی‌دانند با تولد هر نوزادی، دقیقا همان لحظه‌ی کشیدن اولین نفس در هوای این دنیا، یک مادر هم متولد می‌شود.
مادر تازه متولد شده هم عین بچه‌ باید تربیت شود. فرم بگیرد. بد و خوب را بیاموزد. چون دیگر آن زن تنهای منحصر به خود نیست.
زنی است که زخمی برداشته و از جای آن زخم یک ساقه‌ی تازه روییده که حیات مستقل خودش را دارد.
باید بلد باشی چطور با آفتاب و باران و باد و سیل بگردی که او را محفوظ بداری.