یادداشت سیده ریحانه احمدزاده

                مرگی بسیار آرام از آن دست کتاب‌هایی‌ست که خواندنش را با احتیاط به دیگران و قاعدتا نه به همه، پیشنهاد می‌کنم. نه که بگویم ارزش خواندن ندارد بلکه این یادداشت‌ها دست روی نقطه ضعف آدمی می‌گذارند؛ مرگ! 
همه با این کتاب به نوعی و به نسبت خودشان ارتباط برقرار می‌کنند.
خاطرات دوبووار، انسان را به فکر وا می‌دارد، به عمق خاطرات می‌کشاند، احساسات قدیمی را زنده می‌کند و شاید تا بازنگری به دیدگاه‌مان به برخی وقایع پیش برود. 
مرگی بسیار آرام یک رمان نیست؛ خاطرات است. لحظاتی‌ست که زندگی شده‌اند و احساساتی‌ست که رقم خورده‌اند. پس اگر صرفا به دنبال یک رمان هستید شاید بهتر باشد دیگر آثار دوبووار را بخوانید.