یادداشت رعنا حشمتی

                غلامرضا امامی در مقدمه می‌گوید:
گوهر یگانهٔ حقیقت به یگانگی تبار انسان است، حقیقت چون آینه‌ای است شکسته که از آسمان فرو آمده و هرکس تکه‌ای از آن را یافته و گاه همهٔ حق و حقیقت را خود و اندیشه و راه خویش می‌انگارد و بر آن پای می‌فشارد، دیگران را ناحق و باطل می‌پندارد و قصه‌ها می‌سازد. از این‌روست که آدمیان «چون ندیدند حقیقت ره افسانه زدند.»
این سه داستانِ بهم‌پیوستهٔ اکو، نگاهی است نو به انسان و یگانگی او.