یادداشت negarin

        کلیدر، جلد اول و دوم: شروع یک سفر به یاد ماندنی.

کتابفروش محبوبم می‌گفت که کلیدر، درس جامعه‌شناسی‌ است. و به راستی که کلیدر، با شخصیت‌های متعدد و پرداخت پرجزئیاتشان‌که هر کدام سمبول قشری از جامعه ایران‌اند، شیرین‌ترین درس جامعه‌شناسی است که تا به حال آغاز کرده‌ام.

دولت آبادی زندگی ایلیاتی را خوب می‌شناسد و سودازدگی‌ کویری را می‌توان به وضوح در اثرش مشاهده کرد. روح کوچ‌نشینی و بی‌پروایی تقریبا در تمام شخصیت‌های اصلی داستان دیده می‌شود. چه در گل محمد که به نوعی نماد این‌گونه خلقیات است و چه در شخصیتی همچون زیور که صبورانه غم را تحمل می‌کند. 

زیور تا به اینجا برای من شخصیت قابل توجهی است‌.‌ گاه به چشم‌هایش فکر می‌کنم. به اینکه نگاه چنین زنی با چنین غم‌های بزرگی، آنگاه که با روح کویر آمیخته شود چقدر می‌تواند نافذ و بُرا باشد.‌

سفرم به کلیدر تازه شروع شده و مدت‌ها ادامه خواهد داشت. تا به اینجا، کلیدر یکی از شیرین‌ترین تجربیاتم از رمان فارسی را رقم زده و مشتاقانه به سراغ جلدهای بعدی خواهم رفت.