یادداشت اف‌.میم

        جلد اولش کمابیش با انتظارم از کتاب کمی تفاوت داشت. 
سیدمهدی شجاعی دست روی سوژه‌ی خوبی گذاشته،بخشی از تاریخ و سرگذشت ایام پس از عاشورا را روایت می‌کند که دیگر پس از اربعین حسینی کم کم فراموش می‌شود. 
حماسه سجادیه می‌خواهد تصویر مخاطب از امام سجاد علیه‌السلام را از یک امام بیمار ناتوان، مدام گریه کننده و یک امام سجاده‌نشین منزوی که متاسفانه قرن‌هاست روی منبرها و در روضه‌ها پررنگش می‌کنند، تغییر بدهد و شخصیت‌ زین العابدین و کنش‌گری‌های فعالانه‌اش را و اثر عظیمش در زنده‌نگه‌داشتن اسلام علوی پس از فاجعه‌ی عاشورا را روایت کند. 
از این رهگذر هم فورانی از شخصیت‌شناسی‌ها و تاریخ‌نگاری‌های مغفول‌مانده آن روزها را با ترتیبی نامعلوم و ظاهرا بی‌نظم مشخص، را در فصول مختلف وارد کتاب کرده و خرده‌روایتی از هرکدام را برای شناخت بیشتر و معرفی به مخاطب آورده که البته این هم تلاش قابل توجهی ست برای دیدن تاریخ عاشورا از زاویه‌ای دیگر بویژه با تکیه بر شناخت کاروان اسراء‌.

برای قضاوت درباره کتاب هنوز دو جلد دیگر باقی‌است :)