یادداشت سیده زهرا ارجائی

        
کتاب کوچک و کم‌حجمی که اولین بار اسمش توجه‌م را جلب کرد و بعدتر که متوجه شدم ایده‌ی اصلی داستانش هم همین است مشتاق تر شدم که بخوانمش...

فکر می‌کنم همین بریده‌ی کوتاه در کنار اسم جذابش کافی باشد برای معرفی آن:

*داداش پرسید: «تو چرا اسم چیزها رو یادت نمی‌مونه؟ اسم چیزهایی که غصه‌شون بودی؟»*
*غصه جواب داد: «ما غصه‌ها که قرار نیست غصه‌ی همه‌ی غصه‌دارها رو یادمون بمونه، ما غصه‌ی غصه‌دارها رو می‌ذاریم پیش خودشون و فراموششون می‌کنیم.»*
*داداش گفت: «اما غصه‌دارها هیچ وقت غصه‌شون رو فراموش نمی‌کنن!»*
*غصه پتو را بیشتر به خودش پیچاند و گفت: «اون دیگه به خودشون مربوطه!»*