یادداشت هآرو

        نمیدونم حسم به این کتابو چطوری بیان کنم.من با این کتاب خندیدم، بعضی جاهایش گریه کردم. خیلی جاهاش بیشتر از ورنون درد کشیدم. خیلی جاهاش هم خسته شدم و ولش کردم. این کتاب یه داستان نبود فقط، یه زندگی بود، یه واقعیت... ادمای بیگناهیی که تنها جرمشون با صدای بلند بی گناهیشون رو فریاد نزدن بوده خیلی جاها بیشتر از بقیه متهم شدن و ازار دیدن:) روند سختی داشت و حقیقتا دوهفته یا بیشتره دارم سعی میکنم تمومش کنم ولی بازم دوسش دارم. اگه ترجمه بهتری داشت از خوندنش حتی بیشتر هم لذت میبردم.