یادداشت مرضیه حسینی

                یکی از شیرین‌ترین خاطراتم به خواندن این کتاب آمیخته است.
توتوچان، دختری‌ست که کودکی‌اش پاک مانده و تحریف نشده و حالا به مدرسه‌ای می‌رود که در آن، کودکان مهمند و حرف‌هایشان و علاقه‌هایشان و «روشی که یادگیری را برایشان آسان‌تر می‌کند».
 دوست داشتم لحن کودکانه‌تری می‌داشت، اما بعدها متوجه شدم این کتاب اصلا برای کودکان و خردسالان نیست، بلکه برای بزرگسالانی چون من نوشته شده که در محیط آموزش هستیم و یا حداقل با کودک و نوجوان برخوردی داریم. ظرافت رفتار ما با نسل‌های بعدی، بیش از آنچه که فکرش را بکنیم در شکل‌گیری آینده‌شان تأثیر دارد.