یادداشت نعیمک

        خواندن این کتاب برای من خیلی طول کشید. به دلیل کاری که انجام می‌دادم باید در آن دقیق می‌شد و جواب سوال‌هایم را از لابه‌لایۀ صفحات پیدا می‌کردم. کتاب تجربۀ یک مدرسۀ «متفاوت» (با تاکید) است. مدرسه‌ای که ظاهراً بی‌قانون است و در آن زنگ‌های درسی به شکل مرسوم نیست. مقایسه کردن چنین سیستمی با ایران اشتباه است چون ما درگیر مسائل ریز و درشت عجیبی هستیم که امکان ساخت یک مدرسۀ متفاوت نیست. حتی در زمان انتشار کتاب هم در خود  امریکا (و حتی الان) هم سادبری‌ولی موسسه‌ای جداافتاده است.
کتاب یک ویژگی مهم دارد. این که «شدن» را معنی می‌کند. یعنی در یک جایی از دنیا آدم‌هایی دورهم جمع شدند و سعی کردند جایی متفاوت درست کنند و این کار انجام شده. چیزی روی هوا نیست یا تئوری. بلکه پایشان محکم است و کتاب تجربه‌های آن‌ها است. از طرفی تلاش کردند این تجربۀ متفاوت را مدون کنند. اتفاقی که کمتر در ایران می‌افتد. یعنی حتی اگر کار خوبی انجام می‌شود ما از چند و چون آن بی‌خبریم. 
کتاب به‌درد کسانی که دغدغۀ آموزش دارند می‌خورد و البته برای تمام کسانی که دنبال متفاوت دیدن ساختی هستند که در آن زیست می‌کنند. یعنی اینجا بحث نگرش مطرح هست. این که بتوانی جور دیگری به دانش‌آموز، مدرسه، اولیا و سیستم نگاه کنی. در ایران این نگاه خیلی سخت است (و ناممکن) اما کتاب کمک می‌کند تا شاید یک کوچولو سعی کنیم با محیط اطراف خودمان (به عنوان یک آموزگار) متفاوت برخورد کنیم.