یادداشت زهرا قدیانی

        نویسنده در سرمقاله ادعا کرده طنز نوشته، من آنرا طنز نمی‌دانم. چرا کتاب را خواندم؟ نسبت به موضوعش کنجکاو بودم. انتظار روایت در باب قضاوت تبهکاران واقعی را نداشتم، چنانکه نویسنده خود گفته بود روایت همین آفتابه‌دزد‌ها را خواهم نوشت و پی دردسر نیستم.
از نگاه قاضی به متهم و مجرم منزجر بودم. نگاهی خشک و فارغ از هرگونه همدلی و فهم دنیای سطوح پایین جامعه.
آرزو کردم کاش یک دو واحد جامعه‌شناسی جرم در سیلابس درسی قضات باشد تا اینگونه از موضع بالا به متهم و بلکه بقیه جامعه نگاه نکنند.