یادداشت غزلِ فرار کرده از دفترِ حافظ✨.

        "مرگ عالی‌ترین اعتراض من به این دنیای اشک ها و خون ها خواهد بود"

فرانسه همیشه برای من زادگاه انقلاب های سیاسی بزرگ بوده و حس میکنم هرکسی که زاده‌ی این خاکه درون خودش یک عصیانگر برای سرکشی در مسائل سیاسی داره 
این چهارمین اثر‌ی هست که از البرکامو میخونم و باید بگم تا اینجا موردعلاقه‌ی من بوده 
آیا به راستی انقلاب ها و برقراری عدالت نیاز به قربانی‌های بی‌گناهی دارن؟
یا زمانی که ما یک عقیده یا یک آرمان داریم میتونیم از ملاحظات شخصی خودمون چشم پوشی کنیم؟
و یا حتی شکنجه ها جسمی میتونن روح مارو ضربه‌دار کنن؟
و..
موقع خوندن این نمایشنامه هزاران بار این سوال ها توی ذهنم تکرار شد و من رو به تأمل وا داشت.
نمایشنامه کوتاه اما چنان عمیقی بود که شاید خوندن اون یک ساعت طول بکشه ولی فکر کردن بهش ساعت ها..
پیشنهاد میکنم؟صددرصد!