یادداشت زینب سادات رضازاده

        .وقتی کتاب را خواندم یاد نامه‌های جودی ابوت افتادم. کتاب پر است  از نامه ، نامه هایی از طرف دختر داستان به اعضای خانواده‌اش. دختری که با وجود مشکلات خانواده و سفرش ، باز هم پر از شور و امید بود و کاری که خوب بلد بود را دوباره از سر میگیرد و سعی میکنم کار جدیدی را یاد بگیرد. برای لیدا حتی اطرافیان هم اهمیت دارند و سعی میکند برای آنها کارهای انجام بدهد، انگار  لیدا پر از حس سرزندگی است . نقاشی های کتاب سبک جالبی دارند.