یادداشت پیمان قیصری

        مرگ قسطی با تک‌گویی مأیوسانه و دلسردکننده‌ای از فردینان باردامو شروع میشه. پزشکی که ناامیده و از مریض و همسایه و صاحبخونه و زمین و زمان شاکیه. بعد از حدود ۶۰-۷۰ صفحه این تک‌گویی به چیزی شبیه به بیوگرافی میرسه، یک زندگینامه از کودکی فردینان باردامو. در مورد کتابهای سلین اینقدر توضیح و نقد نوشته شده که من چیزی برای اضافه کردن در مورد این ذهن پریشان و نابغه ندارم.ه

پ.ن: شاید قلم سلین به سلیقه‌ی خیلی‌ها نخوره، من شخصاً به کسی توصیه نمی‌کنم که سلین بخونه، برای خوندن سلین خودت باید به تصمیم قطعی برسی، مثل من که الان به این تصمیم رسیدم که هرچیزی که از سلین دارم رو بخونم، بعد از مدت‌ها.ه