یادداشت پیمان قیصری

        دراکولا در واقع سنگ بنای داستانهای ترسناکِ خون‌آشامی در دنیای ادبیاته. جاناتان هارکر یک تازه وکیل و مشغول کار در یک دارالوکاله در انگلستانه. داستان با سفر جاناتان هارکر به ترانسیلوانیا(رومانی) شروع میشه تا با کنت دراکولا دیدار کنه و مقدمات خرید یک منزل قلعه مانند در انگلستان رو برای کنت مهیا کنه. از همون ابتدا و در راه رسیدن به قلعه‌ی کنت دراکولا، جاناتان با دیدن رفتار مردم وقتی مقصد سفرش رو متوجه میشن و اتفاقاتی که می‌افته هول و هراسی در دلش به پا میشه و کم‌کم با دیدن کنتی که هیچ شباهتی به کنت نداره و دیدن اینکه راه خروجی از قلعه نیست متوجه غیرعادی بودن اوضاع میشه. حالا چرا کنت شباهتی به کنت نداره؟ چون نه خدمتکاری داره، نه غذاهای آنچنانی داره، خودش غذا رو برای مهمانش آماده می‌کنه و خودش تخت رو مرتب می‌کنه و خبری از مهمانی و رفت و آمد هم نیست. خلاصه در نهایت جاناتان متوجه میشه که این کنت نابکار قصد مهاجرت به انگلستان داره. از طرفی جاناتان رو همونجا رها میکنیم و میریم سراغ همسر جاناتان مینا و دوست همسرش لوسی و خواستگاران لوسی و اتفاقاتی که برای اونها می‌افته رو می‌خونیم و بعد در هم گره خوردن این دو ماجرا که دیگه برای جلوگیری از اسپویل تعریف نمی‌کنم. کتاب از مجموع خاطرات و دستنوشته‌ها و نامه‌های شخصیت‌های کتاب تشکیل شده و در درجه‌ی اول کلاسیکه و در درجه‌ی دوم ترسناک یعنی به سبک ادبیات کلاسیک توضیح و تفسیر و گفتگوهای طولانی زیاد داره که شاید برای برخی خسته کننده بشه اما برای من زیاد کسل‌کننده نبود. در مورد کتاب دراکولا نقدهای فراوانی شده و از این  داستان نمادین تفسیرهای متنوعی ارائه شده، تفسیرهای اجتماعی، روانشناسانه و حتی سیاسی اقتصادی، برای مثال در مقاله‌ای دراکولا رو نماد سرمایه‌داری معرفی کرده بود.  کتاب برای من کشش خوبی داشت.