یادداشت علی نوریان اردکانی

        تا بدینجا یعنی پایان فصل چهارم ایده تک خطی نویسنده آن است که «نمی‌توان ذهن و تن را بدون در نظر گرفتن تاثیرات بیرونی یا زمینه اجتماعی به درستی درک کرد» . به همین جهت هم نویسنده که خود هم پزشک و هم روانشناس است در ابتدا سعی می‌کند به جنگ هر دو گروه پزشکان و روان‌شناسان برود و به مدد فکت‌های فراوان نشان دهد که مسئله صرفا هورمون‌های مغزی، ژن یا دیگر مسائل فیزیکی نیست.
با اینکه نویسنده قلمی جذاب دارد اما کتاب برای کسانی که به حوزه‌های روان‌شناسی، پزشکی و حتی جامعه شناسی علاقه‌ای ندارند جذابیتی نخواهد داشت و به جای این کتاب می‌توانند ایده‌های نویسنده را به خوبی از طریق ویدیوهای سخنرانی او به صورت خلاصه  دنبال کنند.