یادداشت اُمّ حِیرانِ دَرونی

        کتاب را اولین بار حدود ۱۰ سال پیش دست گرفتم تا بخوانم؛ اما بیشتر از همان فصل اول پیش نرفت! 
جزئیات زیادش آزارم میداد؛ اینکه وسط یک دیالوگ، بعضا حدود یک صفحه، محیط، توصیف می‌شد یا احوالات درونی بیان می‌شد، برایم جالب نبود! یا بدتر از آن گفتگو های نیمه نیمه‌ی آرسینه و آرمینه حرصم را درمی آورد.
اما امسال که به لطف کلاس نویسندگی ناچار شدم رونویسی اش کنم، آنقدرها هم بد نبود!
جالب و دلنشین به نظر می‌رسید.
در طول داستان شاهد اتفاق خاصی نیستیم؛ فقط یک برش کوتاه از زندگی زنی با تمام بالا و پایین ها، گفتگوهای درونی و دغدغه هایش....