یادداشت سمیرا علی‌اصغری

        نوشتن دربارۀ این کتاب برای من سخته، چون فکر می‌کنم هرچیزی بگم اغراق‌آمیز به نظر میاد و از طرفی هم کافی و شایسته نیست. خواندم که ببینم چطور می‌شود زندگی‌نامۀ تاریخی نوشت و اگرچه انتظار نداشتم با نثر قدیمی کتاب ارتباط برقرار کنم، متحیر شدم. فصل اول عالی شروع شد؛ پر از تصویر و گیرا و دور از انتظار. ساختار خرده وقایع داستان هم محکم و بی‌خدشه بود و بعضی ماجراهای فرعی چنان نفس‌گیر روایت شده که فقط باید ایستاد و برای نویسنده کف زد. اما چیزی که کتاب «سر بر دامن ماه» رو برای من بی‌اندازه دوست‌داشتنی و دلخواه کرد، پایان‌بندی فوق‌العاده‌اش بود. داستان روی هوا نموند و مشت آخر محکم و مؤثر و به‌جا کوبیده شد.
دم شما گرم خانم دولتی که قلمت آدمو یاد صاحبش می‌ندازه.