یادداشت مهدی

        در نازنین، داستایفسکی جهانی را نشان می‌دهد که در آن یک مرد به‌جای بخشیدن گرما و همراهی، دیواری از سکوت و سردی میان خود و همسر جوانش می‌کشد. او به جای آن‌که دست نوازش بر سر دلِ خسته‌ی دختر بگذارد، با نگاه سنگین و رفتار خشک، روح لطیفش را زیر فشار می‌گذارد. همین بی‌مهری آرام‌آرام مثل خوره بر جان دختر می‌افتد و خواننده حس می‌کند که چه‌قدر نبودِ عشق می‌تواند آدمی را تنها و بی‌پناه کند.