یادداشت هانیه

        کتاب بیشتر از این‌که رمان باشه شبیه مجموعه جستاره، در قالب خاطره. یادداشت‌ها الزاما ارتباط زمانی و معنایی ندارن، وجه مشترکشون اینه که تو هر کدوم به نحوی به شکل خانه کردن راوی در مکان‌ها، موقعیت‌ها و زمان‌های مختلف پرداخته می‌شه. 
هر یادداشت یک الی نهایتا سه صفحه ست. لطافت ظریفی که در کل روایت جریان داره حالتی شعرگونه بهش می‌ده که از این ویژگی‌ش خیلی خوشم اومد.
دوست دارم باز هم بخونمش، بهم حس خوبی می‌داد؛ شبیه نوازش نسیم ملایمی که چند دقیقه بعد از غروب از روی دریا می‌گذره و دست به گونه می‌سایه.