یادداشت آرزو حسام

        کوت‌های (براش معادل مناسبی پیدا نکردم، نقل قول؟) دل‌نشین و ملموسی داشت و متوجه بودم که می‌خواد چی بگه. که عشق، حتی تو خالصانه‌ترین و بهترین حالت ممکنش هم قرار نیست حتماً تا همیشه باقی بمونه و الزاماً نباید مشکلی وجود داشته باشه که یک رابطه‌ی عاشقانه به انتهای خودش برسه (غم‌انگیز نیست؟).
اما آیا موفق شده بود روایت خوب و استخون‌داری از چیزی که تو سرش داشت رو کاغذ بیاره؟ نه. برای من بیش‌تر ناکامی بود. ناکامی این‌که می‌تونستم داستان خیلی خوبی در این مورد بخونم ولی به‌جاش یه‌چیز نصفه‌ونیمه خوندم با شخصیت‌پردازی‌های ضعیف و فانتزی‌های بی‌موردی که به‌جای این‌که داستان رو سورئال کنن خنده‌دار و بچگونه‌ش کرده بودن. اگه سرعت بالایی تو کتاب خوندن دارید، یا دارید دوران نوجوانی رو سپری می‌کنید، یا ابتدای مسیر کتاب‌خونی هستید شاید انتخاب بدی نباشه، در غیر این صورت توصیه‌ش نمی‌کنم.