یادداشت زینب سادات رضازاده

                همیشه دلم میخواست میشد دنیایی را تصور کرد که در آن غم و اندوه، فقر، زشتی، دعوا و یا حتی جنگ نباشد. کاش همه می‌توانستند مثل تیستو به هم عشق و مهربانی که نمادش در این کتاب گل بود را هدیه بدهند تا دنیا را جای بهتری برای زندگی بکنند...