یادداشت توکلی

        _بسم الله الرحمن الرحیم_

رویکرد کتاب اینطوریه : کلا از بیخ خیالتو راحت میکنه که قرار نیست به بهره‌وری مورد انتظارت برسی پس زور اضافه_یعنی فشار روانی_نزن!  درواقع با نقش‌ بر آب کردن رویای مدیریت زمان، به جریان‌یافتن بهتر در رودخانه‌ی زمان کمک میکنه.
اینقدر هم خوب نظرش رو بسط میده که از یه عالمه کتاب مثبت‌اندیشی و از این دست بهتر جوابه؛ هرچند ظاهرا کمی ناامیدکننده به نظر میرسه اولش.

در مجموع تجربه‌ی جذابی بود. فقط یه نکته رو باید خواننده توجه داشته باشه_ که البته خودشم یه جاهایی ریز میاد_ به اینکه نویسنده جاودانگی رو معتقد نیست_آنطور که فهمیده میشه_ و بعضی از حرفاش زیرآب این قضیه رو میزنه.  در کل گوشه چشمی داشته باشیم موقع خوندن به این قضیه بد نیست.