یادداشت مریم مهدی زاده

        به امید دیدار را در فاطمیه امسال و روزهای بعد از آن دوباره خواندم ولی نوشتن یادداشتش به امروز کشیده شد.
به امید دیدار روایت گر داستان زنی بت پرست از یکی از قبیله های اطراف مدینه است که بعد از مرگ شوهرش به ناچار قبیله اش را ترک میکند و با فرزندانش به مدینه النبی پناه می برد. در آنجا با مسجد و خانه ی پیامبر (ص) همسایه می شود، با فاطمه (س) و افراد خانه اش آشنا می شود، شیوه رفتار پیامبر (ص) را با دخترش مشاهده می کند، در پذیرش اسلام دچار تردید می شود، جریان مباهله را می بیند، با کاروان پیامبر (ص) عازم حجه الوداع می شود، به مدینه بر می گردد و ... 
تلاش نویسنده در خلق شخصیت ها ستودنیست ولی ایراداتی هم دارد. مثلا گاهی اوقات، زیادیِ شخصیت ها خواننده را درگیر حواشی بیهوده کرده و مانع لذت بردن از داستان می شود. خلق موقعیت های باورپذیر برای قرار دادن اشواق(شخصیت اصلی داستان) در معرض اتفاقات مختلف مربوط به خاندان رسول خدا (ص) در دوران حضور ۱۰ ساله در مدینه، برایم جالب و گاهی هیجان انگیز بود. داستان روند تقریبا یکنواختی دارد و این موضوع تا نیمه دوم کتاب همچنان به چشم می خورد، در حدود ۱۰۰ ص پایانی گره هایی در داستان ایجاد می شود که البته خیلی هم با توجه به شخصیت پردازی های آغازین کتاب، برای خواننده ابهام آفرین نیست.
یکی از موضوعاتی که در این کتاب به چشم می خورد، فضاسازی ها و استدلال هایی بود که به نظرم چندان منطقی و قابل باور نمی آمد. از یک طرف با گزارش های تاریخی که فضای زندگی اجتماعی مکه و مدینه را در دوران رسول خدا (ص) به تصویر می کشد چندان تطابق ندارد، از طرفی دیگر با برش های دیگری از خود داستان هم همخوانی پیدا نمی کند مثل ترسیم فضای بی خبری مطلق در میان قبیله ها، بی خبری مطلق اشواق و خانواده اش از حال یکدیگر در طول ده سال، بی خبری از بعثت پیامبر (ص) بعد از ۱۳ سال، توجیه غیر منطقی تغییر مسیر کاروان اشواق از مکه به مدینه، فضاسازی غیر منطقی ماجرایی که بعد از توقف در غدیرخم برای اشواق پیش آمد، توطئه یهود برای قتل حضرت زهرا (س) قبل از بدر، ماجرای اسلام آوردن حمامه کنیز اشواق، ماجرای تردید اشواق برای اسلام آوردن، توصیف حالات پیامبر (ص) در جریان مباهله و غدیر خم، ابراز تمایل اشواق به راشد بعد از ازدواج دوم، پاسخ رعنا به حضرت صدیقه (س) هنگام اتمام حجت شبانه بر درب خانه ها و ...
در مورد تطابق با گزارش های تاریخی هم ابهاماتی برایم مطرح شد، مثل این جمله که در مورد دین یهود بود:"دین یهود هزاران سال است که محکم و استوار باقی مانده است"، در مورد محل خانه حضرت زهرا (س) بعد از ازدواج در مدینه، کیفیت رفتن حضرت زهرا (س) از خانه پدر به خانه همسر در شب عروسی، زمان درخواست کنیز از پیامبر (ص)، تاریخ وفات کلثوم بن هدم، پرده دار بودن مسجد پیامبر (ص)، پیشنهاد روزه گرفتن از طرف حذیفه بن یمان، شبیخون قریش یا بنی بکر به قبیله خزاعه، اشاره به امامان دوازده گانه در حدیث غدیر و اینکه چه قدر این نقل معتبر است، حادثه هجوم در خانه ی نزدیک بقیع بوده نه خانه ی کنار مسجد پیامبر(ص) و ...

در مجموع در این روزگار کم بودن آثار داستانی خوب و جذاب درباره معصومین (ع)، فکر می کنم با وجود همه موارد فوق، بشود"به امید دیدار" را اثری که ارزش خواندن و وقت گذاشتن دارد معرفی کرد.