یادداشت عینکی خوش‌قلب

        خیلی وقت پیش، وقتی دبیرستانی بودم نصفه خواندمش. در تمام سال‌های پس از آن فکر کردم چرا یک نویسنده که مهندسی مکانیک خوانده و مسلماً تخصص خیلی زیادی در چیزهای دیگر ندارد، باید در مورد همه چیز نظر بدهد؟ 

گرچه قلم او باعث شد بخش‌هایی از کتاب در ذهنم حک شود و بعضی حقایق اقتصاد ایران را (مثل وابستگی به نفت) برای اولین بار در همین‌ کتاب خواندم و فهمیدم. شاید چون یک دانش‌آموز بینوای دوم ریاضی بودم که هیچ‌کس به او اطلاعاتی از بدیهیات جهان نداده بود. 
به هر روی نفحات نفت برای منِ دوم دبیرستانی که به زور ریاضی خوانده بودم چیز شگفت‌انگیزی بود اما برای منِ ۲۸ ساله بعد از مواجهه با علوم انسانی عجیب است. 

گرچه همین نشان می‌دهد که به کتاب‌هایی نیاز داریم که مفاهیم کلان علوم انسانی را با زبان روان و ساده و شیرین به مخاطب معمولی منتقل کند.