یادداشت فهیمه پورمحمدی

        خب، فکر می کنم فلنگن یک ریتم خاص داره تو کتاب هاش: داستان کتاب خیلی دیر شروع می شه، تقریبا وقتی که خواننده ناامید می شه، و خیلی آهسته به نقطه ی اوجش می رسه، و بعد سریع تموم می شه. به این ریتم که عادت کنی، می تونی از کتاب هاش لذت ببری!