یادداشت Tida

        نمی‌دونم چرا یادم رفت زودتر از این‌ها بزنم تموم شده. 
شاید چون هنوز درگیرشم و برام واقعا تموم نشده. 
نمی‌دونم کتاب خودش  من رو به خدا یک قدم هم که شده نزدیک‌تر کرد یا حرف‌های استاد سرکلاس یا تأثیر هردو. 
به هر حال وقتی به اون قسمت «حب هستی بخش » می‌رسی سراسر شوق و لبخند و اشک می‌شی. وقتی عین ربط بودن رو می‌خونی، انگار با تموم وجودت  این رابطه رو  متوجه می‌شی.
توصیفش سخته، ولی حس عجیب و خاصیه که این کتاب رو با تموم دلایل منطقیش و جدی بودنش برام لذت بخش کرد. 
(کتاب دوم از سیر کتاب‌های دوره طرح ولایت)