یادداشت طه

        دکتر مجرد در این کتاب به تاریخ تصحیح متون و در خلال آن به مباحث نظری پیرامون تصحیح متون پرداخته اند. بحث‌شان را از سنت تصحیح متونِ عربی(به خصوص سنت تصحیح احادیث) آغاز می‌کنند و سپس به تاریخ تصحیح متون فارسی می‌پردازند (به خصوص به عبداللطیف گُجَراتی صاحب نسخه ناسخه‌ی مثنوی و لطائف المعنوی من حقایق المثنوی که هر دو -اولی به صورت عکسی و دومی به شکل مصحح و منقح- به چاپ رسیده اند)، و با ذکر و خیرِ روش و منشِ مصحِح‌هان بزرگی چون علامه قزوینی، بهار، همائی، بهمنیار و مینوی کتاب را به پایان می‌برند.