یادداشت محدثه سلمانی

        از روزی که اسمش رو شنیدم دوست داشتم بخونمش و تعریف های دیگران هم مشتاق ترم کرده بود. سه شنبه دستم رسید و خوندمش.
اسم و عنوان کتاب گویاست که درباره چیه؛ روایت هایی درباره مراقبت کردن. یک تصوری داشتم که احتمالا چه روایت هایی قراره بخونم و بعضی هاشون همون روایت هایی بودند که انتظارشون رو داشتم اما بعضی های دیگه خیلی با انتظارم متفاوت بودند و غافلگیرم کردند. تجربه بعضی هاشون رو داشتم، بعضی هاشون خیلی دور از تصورم بودند اما تک تک شون خوندنی و دوست داشتنی بودند.
چه تنوعی در راوی و سوژه و زاویه دید! چه روایت هایی! حیف بود این حرف ها و روایت ها نگفته باقی می موندند. آفرین به دبیر مجموعه برای انتخاب این روایت ها. برای روایت موری،روایت کارد خوردن در دماوند،روایت علی، نوشدارو بعد مرگ سهراب و حتی روایت کرمراقبت که باعث شد وسط آن همه گریه بخندم.
خیلی کتاب خوبی بود، خیلی خیلی کتاب خوب و لازمی بود. فقط در هدف خودش ناموفق بود. این مجموعه با این هدف گردآوری شده که هاله تقدس اطراف مراقب ها رو بشکنه اما چطور می شه این روایت ها رو بخونی و از بزرگی اون آدم ها حیرت نکنی؟
ممنونم.