یک‌شبه تا نصفش رفتم و دیدم زورم می‌آره بخوام یک روز دیگه را هم صرف خوندنش کنم. بنابراین رهاش کردم. 
قلم روان و بیان تجربیات از مواجهه با غرب باعث جذابیت اولیه‌ی کتاب می‌شه. و بعد، دیگر هیچ. مثل همه‌ی کتاب‌هایی از این دست، اشاره به «بی‌تمدنی ما در رانندگی» و «تفکیک زباله» و «کلاس‌های مختلط شنا» و یکی دو تا چیز جدیدتر مثل رفتارهای آزارنده‌ی سفیر از سر بیکاری و بی‌عملی. نهایتاً اینکه حالا چون نویسنده از صداوسیمای جمهوری اسلامی اومده، موقع بیان این جور حرف‌ها، یک اشاره‌ای هم به استعمارگری بلژیکی‌ها در کنگو هم می‌کنه. 
شاید دو ستاره هم براش زیاد باشه، ولی اولش جذبش شدم و لابد اگه کسی انتظار زیادی نداشته باشه، براش به‌اندازه‌ی کافی جذاب باشه.