یادداشت نسترن امیری

        سووشون
سیمین دانشور
انتشارت خوارزمی
۳۰۴ صفحه
از متن کتاب
«کاش دنیا دست زن‌ها بود، زن‌ها که زاییده‌اند یعنی خلق کرده‌اند و قدر مخلوق خودشان را می‌دانند. قدر تحمل و حوصله و یکنواختی و برای خود هیچ کاری نتوانستن را. شاید مردها چون  هیچ وقت عملا خالق نبوده‌اند، آنقدر خود را به آب و آتش می‌زنند تا چیزی بیافرینند. اگر دنیا دست زن‌ها بود، جنگ کجا بود؟»
داستان «سووشون» در شیراز و دهه ۱۳۲۰، پایان جنگ جهانی دوم، زمانی که هنوز  ایران در اشغال انگلیسی هاست میگذره و یه تصویر از فضای اجتماعی و سیاسی اون دوره به مخاطب میده...
قوای انگلیسی به کمک حاکم آذوقه و‌ محصولات کشاورزی شهر رو خریداری میکنن، در حالی شهر غرق قحطی و بیماری تیفوس...
«یوسف» که یکی از ارباب های روشنفکر، تحصیلکرده و وطن پرست هست با انگلیسی ها همکاری نمیکنه و به فکر مردم هست...
«زری» همسر یوسف داره تلاش می‌کنه که محیط خانواده امن و آروم و شاد بمونه ولی وقتی مجبور میشه گوشواره هایی که شب عروسی از همسرش هدیه گرفته، و کره اسب محبوب پسرش، «سحر» رو برای دختر حاکم بفرسته، متوجه میشه که هر چقدر کوتاه بیاد، باید بیشتر باج بده پس تصمیم میگیره که مقاومت کنه و شجاع باشه...
«سووشون» رمان مهم و با ارزشی در ادبیات ماست و قصه لطیف و زنانه و پر احساسی داره و خوندنش خالی از لطف نیست.