یادداشت ایمان سهرابی

        سایه‌های تاریک ذهن|
مهم‌ترین گزاره در زندگی‌تان را تصور کنید؛ هر گزاره‌ای؛ مادی یا معنوی. این گزاره مربوط به ثروت باشد یا قدرت؛ شهرت باشد یا حکمت؛ معنویت باشد یا عقلانیت. هر چیزی. حالا فرض کنید برای شما اثبات می‌شود این گزاره از اساس پوچ است. احتمالا تصور سختی است یا شاید در مقابل آن مقاومت کنید.
حقیقت این است که همه آن چه تصور می‌کنیم، برساخته ذهن ماست و اصلا شاید حقیقتی آن طور که می‌خواهیم تصور کنیم، در واقع امر موجود نباشد. اگر حقیقتی هم هست، همان فقدان حقیقت است که در گوشه‌ای از ذهن خاک می‌خورد و من اسم آن گوشه را می‌گذارم سایه تاریک ذهن.
رولف دوبی تلاش می کند با این ۵۲ کلید یا ابزار پروژکترش را متمرکز کند بر همان سایه تاریک ذهن. ابتدای هر فصل به خوبی نشان می‌دهد تصور درباره هر گزاره‌ای برساخته ذهن ماست و در میانه و انتهای آن تلاش می‌کند آن سایه‌های تاریک را نمایان سازد. ذهن برای دوبلی همچون کره جغرافی متحرکی است که با چرخشی آهسته قسمت‌های تاریکش را زیر نور خورشید می‌گیرد.