یادداشت ماهان خلیلی

        "تنها یک مسئله فلسفی واقعا جدی وجود دارد و آن هم خودکشی است. تشخیص اینکه زندگی ارزش دارد یا به زحمت زیستنش نمی ارزد در واقع پاسخ صحیح است به مساله اساسی فلسفه. باقی چیزها، مثلا اینکه جهان دارای سه بعد و عقل دارای نه یا دوازده مقوله است مسائل بعدی و دست دوم را تشکیل می دهد. این ها بازی است. نخست باید پاسخ قبلی را داد." 

کامو در جستار فسلفی خودش،"اسطوره سیزیف"همان‌طور که خودش در ابتدا اشاره می‌کنه، تنها به موضوع حساسیت مبتنی بر پوچی می‌پردازه، نه فلسفه پوچی. 
کامو در ابتدا در مقابله پوچی دو سرانجام برای انسان‌ها در نظر می‌گیره؛ خودکشی و پایان دادن به زندگی خود و یا خودکشی فلسفی و زندگی در بی‌معنایی. 
در پایان، او سیزیف رو خوش‌بخت می‌پنداره، چون به پوچی عمل خودش آگاهه؛ اما اسیر اون نمی‌شه، بلکه علیه اون طغیان می‌کنه. 
طغیان در مقابل پوچی، بهترین نتیجه مقابله با پوچی جهانی هست که هیچ جوابی برای پرسش‌های ما نداره. 
"اسطوره سیزیف" نه برای شروع آثار کامو مناسبه، نه پایانشون؛ بلکه در نظرم باید در میانه خوندن آثار او، با این اثر مواجه بشیم تا درک درستی از آثار و فلسفه کامو پیدا کنیم. 
در آخر هم باید از ترجمه مناسب و شایسته مهستی بحرینی برای کتاب گفت. 

"گاه آرایه ها فرو می ریزند. از خواب برخواستن، تراموای سوار شدن، چهار ساعت کار در دفتر یا کارخانه، غذا، خواب، دوشنبه، سه شنبه، چهارشنبه، پنج شنبه، جمعه، شنبه. زندگی همواره می گذرد و تنها یک روز است که «چرا» خود می نمایاند و همه چیز در خستگی آغشته وبه حیرت آغاز می شود."