یادداشت فاطمه صابری فر

        این کتاب خیلی نَفس گیره، از حدود صفحه‌ی صد به بعد نتونستم کتاب رو زمین بذارم و یک نفس می‌خوندم. موقعِ خوندن توی اتاق امن و ساکتم نبودم، وسطِ آشوب‌های سال ۸۸ تهران بودم و لحظه لحظه همراه شخصیت‌های داستان.
من و هم‌سن و سال‌هام شاید فقط اندازه چندتا اسم از آشوب های سال ۸۸ شنیده باشیم درحالی که هنوز داریم تبعاتش رو پس می‌دیم. این کتاب انتخاب عالیه برای زندگی کردن توی اون سال ‌ها  و درک آدم‌های مختلف با دیدگاه های متفاوت. 
کتاب می‌تونست از نگاه غیرجانب‌دارانه‌ی بیشتری روایت کنه و همچنان حقیقت رو برسونه
و می‌شد شخصیت‌پردازی قوی ‌تری داشته باشه خصوصا روی شخصیت سمانه.
ولی توی سبک و نوع خودش واقعا حرفی برای گفتن داره.

نکته: کتاب  ۵۴۴ صفحه است ولی اینجا ۳۹۹ صفحه تعریف شده.