یادداشت زهرا منتظر

        از یه جایی به بعد در حین خوندن کتاب همش با خودم میگفتم اینکه یه کتابی نوشته بشه که هیچ چیز خاصی به خواننده اضافه نکنه هم نیاز به استعداد داره خداوکیلی🫠
راستش این کتاب که همیشه از دور خیلی برام جذاب بود،از نزدیک خیلی ضعیف ظاهر شد؛انتظار داشتم یه چیزی در حد جین ایر باشه ولی در اون حد هم نبود،نه قلم نویسنده نه محتوا و نه موضوع...
فکر میکنم قوه ی تخیلم کاملا تحلیل رفته باشه چون قسمت اعظم کتاب که به توصیف مناظر و خونه ها و طبیعت میگذشت رو نمیتونستم تصور کنم،فقط شانس اوردم که سریالش رو دیده بودم و فقط با فکر کردن به فیلم میتونستم تو ذهنم بیارمشون ولی خب خود سریال هم با محتوای کتاب تفاوت های فاحشی داشت و خیلی چیزا بهش اضافه شده بود و کتاب به شدت محتوای تمیزتر و باادب تری نسبت به سریال داره و احتمالا برای پیشنهاد به نوجوان ها کتاب جذاب و بی خطری خواهد بود.(البته‌ به شرطی که قرار نباشه از شخصیت ها و رفتارهاشون الگو بگیرن که در این صورت بنظرم یکم اوضاع خیط میشه😁)
در آخر فکر میکنم اگر در نوجوانی خوانده بودمش بیشتر ازش لذت میبردم ولی با همه‌ی این تفاسیر باز هم از خوندنش لذت بردم و جلد های بعدی رو هم میخوام بخونم؛قرار نیست که همیشه کتاب ها رو به نیت یادگیری خوند،گاهی صرف لذت بردن هم برای خوندن یه کتاب میتونه دلیل کافی باشه(: