یادداشت بردیا طهماسبی

        نمی‌دونم یه سری خواننده‌ها با توجه به ناآگاهی از ارزش‌های نویسنده میان کتاب رو میخونن، چه انتظاری دارن اما؛ به نظر من که هم فن موراکامی‌ام و هم خیلی ادبیات ژاپن رو دوست دارم، این اثر یه رمان جمع و جور، پر معنا، ساده اما تخیلی و با چاشنی آهنگ های سلیقه‌ی موراکامیه. البته دوتا نکته‌ی ریز اما جالبی که داره، در دفاع از غرب‌زده نبودنه یا چی نمی‌دونم اما کافکا داخل این رمان یه کتاب از ناتسومه سوسه‌کی که یکی از بزرگترین نویسنده‌های ژاپنه می‌خونه و نشون میده نویسنده که اون کتاب رو شخصیت دوست داره و همچنین هزار و یک شب رو می‌خونه و اصلا داخل این اثر شخصیت به کتاب و ورزش خیلی علاقه داره و قائل بر اینه که روح رو آروم می‌کنه. داستان این رمان اما نمیشه گفت خیلی ولی واقعا پیچیدس و نیاز به تمرکز زیادی روی خط داستانی داره تا متوجه شه خواننده. در کل لذت بردم و انتظاری که از موراکامی داشتم برآورده شد.