یادداشت سجاد نجاتی

        ● تردید و مشروط‌بودگی در نهاد وضع بشر هستند. ما قادر نیستیم هیچ تضمینی ارائه کنیم. اعمال ما عیب و نقص دارند، خطا پذیرند و شکننده هستند. با این حال، ما باید به امید داشتن‌مان به اینکه می‌توانیم خوب زندگی کنیم ادامه دهیم: خوب زیستن با و برای دیگران در جامعه‌ای عادلانه. عمل شایسته و متعهدانه در راستای این اهداف آن‌ها را دست‌یافتنی‌تر از آنکه شاید فکر کرده باشیم خواهد کرد-آن‌قدری دست‌یافتنی که همان برای شادکامی‌مان کافی‌است.
-------------------------
۱۴۰۴/۰۴/۰۱