یادداشت طاها ربانی

        اول از همه از اسم کتاب شروع کنم. برجِ فرازان ترجمه‌ی خیلی سنگینی برای proud tower هست. من که خودم بدون کسره‌ی موصوفی و به صورت صفت جمع می‌خوندمش. 
اما ترجمه. حتماً یکی از دلایل این ترجمه‌ی روان، تسلط زیاد مترجم بر زبان انگلیسی، و همچنین بر دیگر زبان‌ها از جمله لاتین، هست. البته دارم به این شک می‌افتم که نکند به خاطر علاقه‌ای که به عزت‌الله فولادوند پیدا کرده‌ام انقدر ترجمه‌هایش به نظرم عالی می‌رسه. به هر حال عزت‌الله فولادوند تحصیل‌کرده‌ی آمریکا در رشته‌ی فلسفه است و تسلطش بر زبان چیز عجیبی نیست. اما فقط تسلط بر زبان مبدا نمی‌تونه ترجمه را روان بکنه و مترجم باید به زبان فارسی هم خیلی مسلط باشه تا بتونه انقدر روان ترجمه بکنه. حالا این که من به خودم اجازه می‌دم مدح یکی از بزرگ‌ترین مترجمان ایران را بکنم زیادی پرروئی می‌خواد و برای همین این مطلب رو درز می‌گیرم.
و اما ویراستاری. کتاب بیش از آن حدی که قابل قبول باشد اشکالات ویراستاری دارد. متاسفانه در مدت خواندن حواسم نبود که اشکالات ویراستاری کتاب را در جایی یادداشت کنم که الان بتونم چند تا مثال بزنم از اشکالاتش. پس بریم سر بحث بعدی. فقط یادتون باشه که من چاپ نشر سخن را خریدم و نه چاپ نشر ماهی. فکر نمی‌کنم چاپ نشر ماهی این مشکلات را داشته باشه که البته از قیمت 42000 تومانی اون هم همین انتظار می‌ره.
خود کتاب. کتاب یک جورهایی قرار است فضای بیست سی سال پیش از جنگ جهانی اول را به ما نشان بده و بگه که چی شد که کار به جنگ کشید. نویسنده (یا مترجم؟) در ابتدای کتاب می‌گه که جنگی به عظمت جنگ جهانی اول با آن همه کشته و مجروح و بی‌خانمان، نمی‌تونسته از یک فضای گل و بلبل نشأت گرفته باشه، و فقط اون موقعی همه افسوس دوران پیش از جنگ را می‌خوردن که جنگ شروع شده بود و فقط در مقایسه با جنگ، آن دوران قشنگ به نظر می‌رسه. 
فصل‌های کتاب در مورد این موارد هستند: در مورد آنارشیست‌ها، اشرافیت انگلستان، رئیس مجلس آمریکا، محاکمه‌ی دریفوس در فرانسه، حال و هوای سروری دنیا در آلمان، از دست رفتن قدرت اشرافیت انگلستان و انتقال قدرت به طبقات پایین‌تر، و جنگ و دعوای سوسیالیست‌ها با همدیگر و با کشورهایشان و محو شدن ناگهانی حال و هوای جهان‌وطنی آن‌ها با شروع جنگ. و البته یک فصل هم درباره‌ی تشکیل دادگاه لاهه حرف می‌زنه.
نکته اینه که در مقایسه با آیزایا برلین - در دو کتابی که من ازش خوانده‌ام: کارل مارکس و ریشه‌های رومانتیسم - باربارا تاکمن نمی‌تونه چندان حال و هوا را نشان بده. در هر فصل - که بعضیش عنوان یک کشور را در یک دوره‌ی زمانی دارد، مثلاً انگلستان 1895:1902 - تنها بر روی یک حادثه یا یک فرد یا یک موضوع تمرکز می‌کند و آن حادثه یا فرد را شرح می‌دهد. البته موقع شرح آن فرد یا حادثه به گوشه و کنارها هم سر می‌زند و نمایی از اطراف آن به دست می‌دهد، با این حال ما حال و هوای کلی را چندان به دست نمی‌آوریم. مثلا فصل پایان روی: ایالات متحد آمریکا ما فقط به بررسی زندگی تامس رید، رئیس مجلس آمریکا می‌پردازیم و در کنار او کمی هم به بقیه. این کار گاهی باعث می‌شه که بعضی سوالات آدم هم بی‌جواب بمونه.
خیلی زیاد شد حرفام. می‌خواستم در مورد فصل‌های مختلف کتاب هم حرف بزنم ولی دیگه بسه..