یادداشت رسول یباره پور

        آلبر کامو: حقیقت امر همین است که یا باید در ملأ عام کشت یا باید اذعان کرد که مجاز به کشتن نیستیم اگر جامعه مجازات مرگ را با الزام به درس عبرت شدن مواجه می‌دانند پس باید الزام رسانه‌اش شدنش را هم باید برای خودش توجیه کند باید هر دفعه دست‌های جلاد را نشان دهد و همزمان شهروندان نازک و نارنجی نیز تمام کسانی را که از دور و نزدیک در خلق این جلاد نقش داشته‌اند وادار به دیدن این دست‌ها کنند اگر غیر از این باشد یعنی جامعه اقرار می‌کند که می‌کشد بی آنکه بداند چه می‌گوید یا چه می‌کند یا اینکه به خوبی می‌داند این مراسم چندش آور نه فقط افکار عمومی را مرعوب نمی‌کند بلکه فقط می‌تواند جرم و جنایت را در آنها بیدار کند یا آن را به پریشانی خاطر دچار سازد.