یادداشت ضحی مختارزاده

                کتاب نفس‌گیر و محشری نبود، اما برای من بسیار مهم بود که راجع به شخصیت محبوبم بیشتر بدانم و باید بگویم بسیار خوب نوشته شده، نکات کودکی و خاطره های زندان و تبعید، خیلی تحت تاثیر قرارم داد. کتابی است که بعد خواندن تا مدت ها در ذهنتان می ماند (دو هفته پیش تمامش کردم). 
آیا ایران این حق را نداشت که بعد سال ها حکمرانی نااهلان، بالاخره به دست نجیب زادگان و عقلا، اداره شود؟ ایران و ایرانی این حق را با عبور از دریای خون به دست آورده.
تعداد زیادی از مردم ما، ترسو و کج فکر هستند. در واقع همه مردم این کشور شجاع یا عاقل نیستند، اما خدا را هزاران هزار بار شکر، درصد  افراد دلیر و  دانا در یک برهه تاریخی خیلی بیشتر شد و به  انقلاب منتهی شد.

برای دوستی می خواستم این کتاب را معرفی کنم، متن زیر را نوشتم
یادداشت بعد یادداشت:
کتاب خوش خوانی است حتی برای نوجوان ها هم خوب است. آدم این کتاب ها را که می خواند، می فهمد چرا آقا در جریانات امثال ز.ز. آ. این قدر امیدوارانه و خوب و ریلکس برخورد می کنند. آنچه بر ایشان و انقلابی های دیگر گذشته، راه رفتن روی آتش و خون بوده، نه مثل این چهار تا بچه قرتی که با برداشتن روسری و دو تا شلوغ کاری، فکر می کنن به جایی می رسند. برای تغییر باید از جان و آبرو و مال و خانواده گذشت و انقلابی های ۵۷ همه این کارها را کردند. آیا این به اصطلاح شورشی ها و بچه سوسول ها، یک صدم را حاضرند انجام دهند؟ دستشان می زنی صد تا سوراخ قایم میشن.