یادداشت نیما حسینی

        سپاس بیکران از آقای کوثری که این اثر را جاودانه برگرداندند،انقدر ترجمه شیرین و شعرگون هست که آدمی واقعا حال و هوای کلاسیک بودن ازش میگیرد.
در رابطه با نمایشنامه ها در واقعه باید بگویم،سنکا در اصل از اصل یونانی آنها که مال اوریپید هست وام گرفته و مهم ترین تفاوت این دو نمایشنامه شدت تابش انعکاس خدایان در نمایش است،سنکا در واقعه یک سبک آوانگاردی رو پدید آورده در نمایش که خواستار این هست که عملکرد های انسانی را مشهود تر در کنش های افراد مشاهده کنند،دو تراژدی بی نظیر که توئستس تنها بازمانده از این داستان است،چرا که نسخه یونانی نابود شده و تنها این نسخه مانده.
فقط به گمانم تنها چیزی که من آنرا دوست نداشتم شاید،کشش مفرط و بی دلیل سخن همسرایان است و معلوم نبود دخول و خروج بازیگران در صحنه.در کل سنکا شاهکار کار کرده.