یادداشت Zahra poorali

        در مقاله ای به نام رمز گشایی آثار ویلیام فاکنر در سایت ایران کتاب نوشته بود که 
اثر «فاکنر» را مانند یک داستان معمایی و پرتعلیق در نظر بگیرید—اما در این داستان، خود شما و نه یکی از شخصیت ها، نقش کارآگاه را به عهده دارید. داستان های «فاکنر» مانند محاکمه ای در دادگاه است که به تدریج پیش می رود و مخاطب را در مقام قاضی قرار می دهد که در دادگاه نشسته و به اظهار نظرهای گوناگون و گاها متناقض گروهی وسیع از شاهدان گوش می دهد، و می داند که در نهایت او است که باید تصمیم نهایی را بگیرد و مشخص کند چه کسی در حال گفتن حقیقت است و چه کسی در حال دروغ بافی. هنگام خواندن اثری از «فاکنر» صبور باشید و بیاموزید که از آشکارسازی های بعضا به تعویق افتاده و تدریجی داستان، شخصیت پردازی و تم لذت ببرید.

گور به گور به عنوان اولین اثری که از فاکنر خوندم دقیقا همینطور بود 
در گور به گور ما با خانواده ای همراه هستیم که در فقرن مادر خانواده در حال مرگه و از شوهرش قول گرفته جنازش رو در زادگاهش جفرسن خاک کنند 

در این کتاب شخصیتها افکارشون و حرفاشون داستان رو پیشه میبره 
و مابا خوندن حرفهای شخصیتها باید روابط ، گذشته و حالشون و احساسات درونیشون رو کشف کنیم 
و یک اتفاق یا حادثه ای که میفته ممکنه چند شخصیت با دیدگاه خودشون اون رو روایت کنند 
کتاب تصویر سازیهای زیبایی داره 
مثل او کتاب که مادر در حال مرگه تابوتش رو دارن میشازن و صدای اره چوب ها توطس شخصیتها به گوش ما میرسه 
یا وقتی میخوان برای رسیدن به جفرسن از رودی که پلش خراب شده بگذرن و یا لاشخورهایی که دنبال جنازن و هی کم و زیاد میشن