یادداشت مجتبی پارسا

        امروز تحت تاثیر سرمایه‌داری ما یاد گرفتیم که پول طلاست و باید دقیقه به دقیقه اش رو مشغول یه کاری باشیم تا بتونیم با رشد فردی و کار و ... خودمون رو رشد بدیم اما حقیقت اینه که این زندگی به قول وبر و پولانی و خیلی دیگه از اندیشمندان بزرگ ما رو به ابزار تولید تبدیل کرده و انسان رو از جایگاه انسان بودن خودش خارج کرده و دیگه این اقتصاد نیست که یه ابزار توی دست ما باشه، که ما ابزار توی دستش شدیم.
این کتاب می‌ره سراغ همین موضوع که انسان نیاز داره به فراغت و بطالت و اتلاف وقت و بازی و این ها چیزی هستند که خلاقیت انسان رو رشد میدن و عامل رشد و ارتقا میشن، چیزی که گفتنش توی این دوره و زمونه شاید تابو باشه و آدم ها باورش نکنند.
بگذاریم انسان انسان بماند!

این کتاب واقعا ارزش داره که خونده بشه و ازش درس گرفته بشه برای زندگی معاصر ما ⁦;⁠)⁩