یادداشت مونا نظری

                «انقلاب مشروطه» که اتفاقا این روزها بیشتر اسمش به گوشمان می‌خورد، نقطه‌ی عطف مهمی در تاریخ ایران است. آنقدر که نمی‌شود بدون شناختش، درک درستی از زمانه‌ی فعلی هم داشت. 
 «رضا جولایی» که بیشتر رمان‌هایش در دوره‌ی قاجار می‌گذرد، در این رمان به طور خاص به سراغ انقلاب مشروطه و یکی از شخصیت‌های مهمش به نام  «جهانگیرخان سوراسرافیل» رفته است.
شکوفه‌های عناب را دوست دارم، چون از نقطه ضعفهای بسیاری از داستان‌های تاریخی مبرا است :

تمرکز نویسنده روی داستان گفتن است، نه شهوت ارائه‌ی اطلاعات تاریخی دارد، نه بیان حرفهای سیاسی و شعارهای تاریخی.

 زبانِ شخصیت‌ها واقعا متعلق به زمانه‌ی خودشان است و مثل خیلی از فیلم‌ها و کتاب‌ها فکر نمی‌کنیم شخصیت‌ها از تهران ۱۴۰۰ یک تک پا رفته‌اند دوره‌ی قاجار نقششان را بازی کنند و برگردند!

اطلاعات تاریخی بسیار جذابی از زندگی عامه‌ی مردم ارائه می‌دهد. 

داستان گیراست، شما را با خودش همراه می‌کند، می‌خنداند، می‌گریاند، ناامید می‌کند، به شوق می آورد و وقتی تمام می‌شود متوجه می‌شوید با شرایط سیاسی و اجتماعی دوره‌ی مشروطه و چند شخصیت مهم آن دوران آشنا شده اید بی آنکه تاریخ خوانده باشید.