یادداشت زهرا ساعدی

        کتاب امید، آن را تعریف می‌کند، شروط لازم برای اینکه بتوانیم امید داشته باشیم را مطرح می‌کند و از دو سر طیف امید یعنی خوشبینی و یاس صحبت می‌کند. همچنین نویسنده نظر فیلسوفان در قرن‌های مختلف را درمورد امید جمع کرده و به اینکه‌ چطور امید‌ یک فضیلت است پرداخته. در ادامه‌ی کتاب به امید در موقعیت‌هایی که امیدواری تاثیر مهمی دارد مثل بیماری، در عرصه‌ی سیاست و در دین می‌پردازد. یکی از نکات جالب کتاب این بود که خوش‌بینی زیاده از حد راه را برای عوام‌فریبان و پوپولیست‌ها در عرصه‌ی‌ سیاست باز می‌کند. همچنین خوش‌بینی افراطی باعث می‌شود افراد از تلاش دست بکشند و منتظر حرکات کائنات برای بهبود باشند. در کل به نظرم کتاب جالبی بود و از همه مهم‌تر ساختار درستی داشت و مثل بسیاری کتاب‌های نظری دیگری که خواندم به ورطه‌ی کلی و مبهم‌گویی نیفتاده بود.