یادداشت نــادری

        این کتاب به وقایع و اتفاقات سال‌های اخیر حکومت پهلوی به زبان طنز و البته تخیل می‌پردازد که بهره‌گیری افراطی از تخیل باعث شده شبیه داستان‌های کودکانه باشد تا کتابی برای بزرگسالان‌!

به نظرم در مورد تاریخ و اتفاقات واقعی استفاده از تخیل در حدی مجاز است که به وقایع اصلی ضربه نزند در غیر این‌صورت  آن داستان هم به نوعی تحریف تاریخ محسوب می‌شود و هم باعث جدی گرفته نشدنش توسط مخاطب و عدم اعتماد مخاطب می‌شود مخصوصا در مورد دوره مهم و حساس پهلوی که به نظرم اصلا جا نداشت در این حد تخیلی و دور از منطق روایت شود.
مثلا سفر شاه با قالیچه پرنده یا خواب‌هایی که فانتزی و به‌دور از منطق بودند.

بهرحال من فقط توانستم ۱۷۷ صفحه از کتاب را بخوانم و این برداشت و یادداشت فقط در مورد همان صفحات است.

ضمنا از سوره مهر همچین کتابی بعید بود :|