یادداشت محمدصادق نیلفروشان

        من نیکان درس خوانده ام و نزدیک ۳۴ سال است که با تجمیع سابقه ی تحصیل و تدریس و دور و نزدیک آقای دوایی را میشناسم و بخش زیادی از تجربیات و نظرات ایشان را زندگی و تجربه کرده ام . استاد دوایی معجون عجیبی از جاذبه و دافعه است ، سخت گیری و تساهل ، غضب و طنز ،محبت و خشم و... انواع متضاد های دیگر . اما همه ی اینها در کنار پایمردی و استقامت عجیب  او در امر تربیت بچه ها  بر روال و مسیر آنچه به آن باور دارد و آنچه  از اساتیدش در ابتدای مسیر آموخته است  به نظرم ناچیز است .  این نکات و جزییات ثابت که در این سالیان کمتر تغییر و تحول یافته است در این کتاب و لابه‌لای کلمات آن قابل مشاهده و آموختنی است . حتی اگر روش و منش مجموعه های نیکان و مثل آن را هم نمی‌پسندید ، حتما این کتاب روان و شیوا و زیبا را بخوانید . نکات نغزی دارد که در امر تربیت نسل بعدی و فرزندانمان مثل کلید زاپاس در مواقعی راهگشاست .برای فعالین حوزه تعلیم و تربیت و معلمین و  مدیران و غیره هم که خواندنش از اوجب واجبات است .  خدا سایه ایشان را حفظ کند  و دست تهیه کنندگان این کتاب درد نکند ...